Oiasso Museoa - Izandako erakusketak

Aldaketa klimatikoak historian zehar

Erakusketa honek azaltzen du zer aldaketa izan dituen klimak historia barrena, egungo egoera ulertzeko eta, gutxienez, etorkizuna planifikatzeko eta akats konponezinik ez egiteko datuak izateko.

Erakusketan ikusiko dugunez, pinguino, orien eta errinozero iletsuen hezurrak aurkitu dira duela 20.000 eta 15.000 urteko estratuetan, garai haietan Euskal Herrian animalia espezie horiez bizi izan ziren eta klima oso hotza zen adierazgarri.

2018ko azaroaren 9tik 2019ko otsailaren 24ra arte.

Avant Garde Memoria

Arkeo&Art

Egonaldia Artistikoa

Arkeo&Art hausnarketa eta ekintza artistikorako proiektu bat da; artearen eta ondarearen arteko bidegurutze bat, Museoaren, arkeologiaren eta artearen arteko elkarrizketa proposatzen duena.Oiasso Museoak sustatu du, eta Gipuzkoako Foru Aldundiaren eta Olatuak programaren elkarlanari esker gauzatu da; gizartea berritzeko eta eraldatzeko prozesuetan eragina duten ekintza artistiko-kulturalak babesten ditu Olatuak-ek.

Patricia Sandonis artistaren “Avant garde memoria” obra memoria kolektiboa irudikatzeko diskurtsoaren inguruko bi instalazio artistikok osatzen dute, zeinek memoria horren toki eta Europa mailako bizikidetzari buruz hausnartzen duten.Eguneroko bizitzako gertaera bat bakarka gogoratzearen eta historiaren parte bihur daitekeela iruditzen zaigunaren arteko dikotomiak harilkatzen du erakusketa hau.

Hemen eta orain, biharko iraganean pentsatzen

“Hemen eta orain, biharko iraganean pentsatzen” marrazki-collage bat da, workshop batetik sortua: workshopean, Irungo eta eskualdeko lagun talde batek bere memoria indibidualari buruz hausnartu du, memoria indibiduala argazkilaritzaren bidez digitalki erregistratzeari buruz eta, oso sentimendu pertsonal batekin lotuta baitago halabeharrez, haren testuingurua irudikatzeko moduari buruz. Artelan horren bidez, memoriaren inguruko hainbat arazo eztabaidatzen dira: zer gertatzen den gure oroitzapenekin, ahalko bagenu zer ekarpen egingo geniokeen memoria kolektiboari eta nola onar dezakegun horrek berekin dakarren fikzioa eta subjektibotasuna.

Joel Iglesias Sandonis Museo 16b

Pertzepzioa ezin da fotografiatu

“Pertzepzioa ezin da fotografiatu” kontrapuntu bisual bat da, leku berean bizi diren ahotsak irudikatzen dituen instalazio bat. Xantalen ermitan badira nekropoli baten hondarrak eta Erdi Aroko ermita kristau bat. Bada, instalazio artistiko honek denboran salto egiten du, gure garaikidetasunaren berezko estetika bat irudikatzeko.

Joel Iglesias Sandonis Ermita 03 b Europarekin lotzen dugun kolore urdineko eta zutabe formako pintura-eskultura bat airean zintzilik ageri zaigu, harroinik ez kapitelik ez duela, ezegonkor eta ezeri eutsi gabe. Bertan, itsasoa irudikatzen duten zati pintatuak, pasatzea debekatzen duten seinaleak, salbamendu flotagailuak, konfetia, metalezko hesi baten zati bat eta purpurina azaltzen dira; dena, airean igeri, Europatik datozkigun albisteak eta gure eguneroko bizitzako jaiak bezala.

Plastiko eta erretxina konglomeratu batek granitoaren antzeko material berri bat eratzen duela dirudi, eta pentsarazten digu zer baliabide ez-natural aterako dituzten lurretik etorkizuneko belaunaldiek. Lurrean bada distira egiten duen zerbait, urre eta zilar kolorekoa, harri formakoa, urretik eta zilarretik ezer ez duena. Erreskate manten hondarrak dira, noizbait iparralderako bide batean aurkituko direnak. Beste garai batzuk, beste bide batzuk, leku bera.

Instalazio honetan, gure iraganeko hondarrei gure oraineko hondarrak batzen zaizkie, garai berri bat hasi beharra balego bezala.

Argazkiak: Joel Iglesias eta Mariano Arias.

La memoria Avant Garde

José Latova

José Latova: berrogei urte Espainiako argazkigintza arkeologikoan

2019ko Apirilaren 13tik uztailaren 22ra arte

Arkeologia, gaur egun, gure informazio historikoa handitzeko asmoz toki arkeologikoen ezagutzari aplikatzen diogun metodo bat da eta, berez, oinarri batetik abiatzen da: indusketa orok, ezinbestean, suntsiketa dakar. Horregatik, inoiz ez da aztarnategi bera birritan induskatzen, Heraklitoren gisan, hura ere ezin baitzen ibai berean birritan bainatu.

Arkeologo zorrotz guztiei egiten zaie eztarrian korapiloa aztarnategi batean lehen lagina hartu aurretik eta, lasai lo egin ahal izateko, zehaztasun handiz zaintzen dute indusketa prozesuan gertatzen den oro dokumentatzeko lana.Tradizioz, marrazkigintza izan da sistemarik erabiliena. Ondoren, haren osagarri izan zen argazkigintza, marrazkigintza gainditzeraino.

Bideoan dokumentatzeko sistemek, estazio totaleko posizionamenduek edo bereizmen handiko GPSek hiru dimentsioko argazkiak edo eskaneatuak izaten dituzte osagarri. Gaur egun droneak ere erabiltzen ari gara gure indusketak dokumentatzeko. Dokumentazio neurri oro gutxiegi da, eta bakar bat ere ez dago sobera.Horrela, dokumentalista handien laguntza izatea garrantzi handikoa da, edozein ikerketa arkeologikorako.Espainiako arkeologiaren azken berrogeita bi urteetan, dokumentazio metodoek bilakaera izan dugu, gure herrian ia guztiak izan duen gisan: bilakaera handia eta hoberakoa.

Urte hauetan, 1975-2017 urte bitartean, dokumentalista grafiko bat nabarmenduko da: haren jarduera aintzat hartu gabe, ez daiteke uler hispaniar arkeologia.José Latovaz ari gara. Guretzako ohore bat da bere jarduera profesionalaren ia hasieratik ezagutu izana eta esan dezakegu gure arkeologia sareko gakoetako bat dela.Jakina, hori hala da, une egokian beti egon delako toki egokian.Zientziaren zorroztasuna abenturaren pasioarekin uztartzea eskatzen duen jarduera horren ordezkari perfektua da José Latova eredugarria.

José Latova, Espainiako ondare arkeologikoko argazkilaririk garrantzitsuena

Trantsizioko urteetatik aitzina, Kultura Ministerioak Espainiako ondare arkeologikoa dokumentatzeko politika bati hasiera eman zion. Dokumentazio lan horretan, José Latova pertsonarik garrantzitsuena izan zen eta hala izaten jarraitu du, gaur egunera arte. Latovak komunikabide publiko eta pribatuetan egin du lan, Hispaniako geografia guztian barrena, bertako etapa historiko eta kultura agerraldi guztietan.

Erakusketan ikusten diren zenbait aztarnategi

Hemen agertzen diren aztarnategiei buruzko informazioa osatu dezakezu, pdf deskargatuz:

Mulieres, Emakumeak Augusta Emeritan

2018ko maiatzaren 11tik irailaren 30ra arte

Emakumezkoen unibertsoaren hainbat alderdiri buruzko gogoeta egiten du erakusketa honek: bizitzaren etapak eta familia, amatasuna, heriotza, emakumea eta bere kultur prestakuntza, apainketa pertsonala estatusaren sinbolo, eta emakumea bizitza publikoaneta boterea. Pieza berezi eta paregabeetan oinarritutako diskurtsoa; Meridako aztarnategi arkeologikotik datozen dokumentuak, Augusta Emeritako emakume erromatarren berri ematen digutenak. Haien eguneroko bizimoduko gauzak, beraien eta beren familien irudikapenak, emakume anonimo baina boteretsuak ere bai, Lusitaniako hiriburuan K.a. I. mendetik K.o. IV. mendera bitartean historia egin zuten aldetik.

Erakusketa hau egin bada, Meridako Antzerki Klasikoaren Nazioarteko Jaialdiaren laguntzari esker izan da, eta baita Meridako Erromatar Artearen Museoari, Irungo Oiasso Erromatar Museoari (Gipuzkoa) eta Bilboko Arkeologi Museoari esker ere.

Iraganera jo dugu, ikuslea harritu dadin eta emakumeen mendetako arazoei buruz hausnartu dezan; izan ere, gure aurretik izan ziren erromatar emakume haiek sortu zuten, jakin gabe, emakumezko generoaren etorkizuna, oraindik orainaldiko aldaketa mentala eta soziala ere egin nahi duena.